จริงๆเราโพสเรื่องนี้ไว้ใน Facebook แล้วแหล่ะ แต่อยากเอาเรื่องนี้มาแชร์ เผื่อเป็นประโยชน์กับคนหลายๆคน

---

ด้วยความตั้งใจแรก เราเจอว่ามันมีราคาโปร ReLEx Smile ที่ รพ.สมิติเวชไชน่าทาวน์ เลยเลือกมาตรวจที่นี่

โดยขั้นตอนคือ เราจะมาตรวจตาตอนเช้า และถ้าสมมติว่าการตรวจเป็นไปได้ราบรื่น ก็จะสามารถทำเลสิคต่อตอนบ่ายได้เลย

เรามาตรวจแต่เช้านัดไว้ 9.30 น.

เข้าไปตรวจความดันตา+ เช็คสายตาเสร็จ และรู้ผลสายตาตอนนี้คือ

ข้างขวาสั้น 1100 + เอียง กับ ซ้ายสั้น 1075 + เอียง

ทั้งหมอและพยาบาลยังพูดเลยว่า “สั้นเยอะมากเลยนะ”

จากนั้นเราก็ไปตรวจกระจกตา เป็นอีกหนึ่ง process ที่ลุ้นผลมากกกกกก เพราะถ้ากระจกตาไม่หนาพอจะทำเลสิคไม่ได้เลย

(หมายเหตุ: อาจจะทำ ICL ได้ แต่แพงมาก และไม่คุ้มในระยะยาว)

ผลคือเราได้ค่ากระจก 571 ซึ่งผ่านเกณฑ์ที่ทำได้ที่ค่า 500 ถือว่าเป็นข่าวดีมากๆ ซึ่งเราก็คุยกับเพื่อนหลายคนที่เคยตรวจ บางคนก็ไม่ถึงเกณฑ์ ก็คือทำไม่ได้เลย

พอคราวนี้กลับไปพูดคุยกับหมออีกครั้ง ว่าเราจะใช้วิธีไหนทำ

1. ตอนแรกเราจะทำ ReLEx Smile

คือ ใช้เลเซอร์ยิงในทุกขั้น+ แผลหายเร็ว

แต่ผลคือด้วยความที่เราสั้นมากเกิน 1000 ถ้าทำแล้ววิธีการนี้จะไม่ cover ค่าสายตาทั้งหมด ก็เป็นอันตกไป 🚫

2. มีอีกวิธีคือ ICL

วิธีนี้เป็นเลนส์เสริม แต่วิธีนี้แพงงงงงมากกกก คิดราคาแล้วเป็น 150k (เคสเรา) ถ้ามีเอียงแบบเยอะด้วยก็จะโดดมา 180k 🚫

3. เหลืออีกวิธี คือวิธี LASIK แบบดั้งเดิม

คือ เปิดกระจกตาด้วยใบมีด แล้วเลเซอร์

วิธีนี้จะสามารถแก้ค่าสายตา cover ได้หมด แค่การฟื้นตัวจะช้ากว่า ReLEx Smile

เราไม่ได้ตัดสินใจตอนมีหมออยู่ แต่ได้พูดคุยกับพี่ๆเจ้าหน้าที่ที่นั่นถึงวิธีต่างๆว่าข้อดี-เสียยังไง เสร็จแล้วก็เลย โอเคค่ะ เลสิคก็เลสิค ! เปรียบเทียบราคาแล้วถูกกว่าด้วย !(ชนิดที่ว่า กระเป๋าตังค์กลับมาฟูเลย 💰💰)

จากนั้นก็ไปหยอดขยายม่านตา + หมอเช็ค + หยอดหดขยายม่านตากลับ 👁️

ขั้นตอนนี้แนะนำว่าต้องมีคนอยู่ด้วย เพราะมันมัวไปหมด แสงเข้าตาเยอะ มองไม่ค่อยเห็น ตอนนี้ก็เป็นเวลาพักเที่ยงพอดี เขาก็นัดเราต่อตอนบ่าย 15.30 น. ให้มาผ่าตัด ระหว่างนี้ก็ไปกินข้าวก่อน

ซึ่งอยากจะเล่ามากๆว่า เดินไปร้านก๋วยเตี๋ยวก็คือเดินไม่ถนัดเลย ! ก้มได้อย่างเดียว เพราะพอเราขยายม่านตาแล้วแสงมันจ้ามากๆๆ

(Note: หลังจากหยอดขยายม่านตา กว่าจะกลับมาเหมือนเดิมต้องใช้เวลา 4 ชม. แต่พอหยดยาหด ก็จะช่วยให้เร็วขึ้น)

พอถึงเวลา 15:30 น. เราก็มาถึง เขาจะมีคนมาอธิบายขั้นตอนวิธีการต่างๆ ว่า

– หมอจะทำอะไรบ้าง 🔪

– สอนวิธีการรักษาตาหลังผ่าตัดยังไง ห้ามอะไรบ้าง แล้วก็คุยไปคุยมา คนที่คุยด้วยเขาเขียน python ด้วยนะ อะสุดปัง

เขาบอกว่า ถ้าหลังทำเสร็จนะ แล้วมาเจอเขา คราวนี้จะเห็น 80% จะเห็นหน้าเขาชัดเลย

ตอนนี้เราแบบ.. น้ำตารื้นเลย… ในใจคือ

`เฮ้ย สายตาสั้นมา 19 ปี แต่จะเห็นชัดแจ๋ว หลังการผ่าตัดแค่ไม่ถึง 10 นาทีเองเหรอวะ`

มันอธิบายความรู้สึกไม่ถูกเลย ในโลกที่มัวไปหมด มีชีวิตที่อยู่กับแว่นและคอนแทคเลนส์มาหลายปี ตอนนั้นไม่รู้ว่าตัวเองรู้สึกยังไงแต่รู้ว่าดีใจมากๆ 😭😭😭

---

พอคุยเสร็จแล้วก็ไปล้างหน้า + พยาบาลจะสอนวิธีการล้างตายังไง + ไปเตรียมตัวจะผ่าตัด

ของเราเป็นวิธีเลสิค คือหลักๆมี 2 ขั้นตอน

1. แยกชั้นกระจกตา แพทย์จะใช้เครื่องมือทาบตา มันจะเปิดออกแบบเปิดกระปุก

2. พอเปิดแล้ว ก็เลเซอร์เลย นับเวลาเป็นกี่วิๆ แล้ว ปิดกระจกตากลับ

พอไปถึงห้อง เราก็เจออีก 3 คิวก่อนหน้า (ตอน 17.00น.)

รวมๆแล้ว กว่าเราจะได้ทำก็เกือบจะ 18.00 น. ทั้ง 1 ชม. ที่รอก็คือรอคนข้างหน้าไปทีละคนๆ เราก็ได้ยินเสียงเขาแว่วๆ นับถอยหลังยิงเลเซอร์ บางคนก็จะ 16 วิ ประมาณนั้น

โดยที่ระหว่างรอ ฉันก็ซ้อมจ้องปลั๊กไฟ แล้วก็นับเวลาสัก 10–20 วิ เป็นคนบ้า

กลัวตามันเลิกลั่กในห้องผ่าตัด (คือถ้าเราตาไม่นิ่งปุ๊บขณะที่ตัดกระจกตา ต้องรออีก 3 เดือนมาทำใหม่)

🙄 ← หน้าตอนจ้องปลั๊กไฟ

ขณะเดียวกันพยาบาลก็คอยหยอดยาชาที่ตาให้เรื่อยๆ ก็ทำให้จ้องได้นานขึ้นเยอะ

พอถึงคิว เขาก็บอกให้เก็บ mask แล้วเข้าห้องผ่าตัดได้เลย

เราก็นอนลงเตียงที่ตรงหัวมันโค้งรับรูปหัวเรา แล้วหมอก็จัดแจงติดสติ๊กเกอร์พาดหน้าตอนบน เอาผ้าปิดตา เริ่มเอาเครื่องถ่างตามาประกบ

แล้วหมอก็พูดว่า

“ตาเราเล็กนะเนี้ย”

หมอบอกเป็นรอบที่ 2 😂 ได้แต่คิดในใจว่า ค่ะหมอ 555555

ตอนนี้เขาก็ให้มองตรง จ้องไฟ ตอนแรกเราก็หาไฟไม่เจออ่ะงงไปหมด จ้องอะไรดีวะ555555 แล้วก็อ๋อ เจอแล้วไฟเขียว แล้วก็เปลี่ยนเป็นไฟสีแดง (เหมือนพอเขาล็อคตำแหน่งได้ก็จะเห็นไฟแดง)

จากนั้นล่ะค่ะ สิ่งที่ยากที่สุดมาแล้ว หมอแนบเครื่องมือแยกชั้นกระจกตา แนบปุ๊บ มันจะมืดไป 2–3 วิ

สำคัญคือตึงตามาก ! แล้วมันยากสุดแล้ว เพราะมันมืดแล้วกุจะจ้องอะไรวะ งง นี่เปิดตาอยู่เหรอ หรือเผลอปิด เอ๊ะก็ไม่นี่หว่าเขาถ่างตาแล้ว

จนเห็นเบลอๆอีกรอบ อ่ะจ้องไฟต่อ แล้วแกคิดดูฉันสายตาสั้นมากไง

ไฟอยู่ไหนวะ

แล้วก็อ่ะ เจอแล้ว จ้องต่อ สเตปนี้มันอีหยังวะมาก

คราวนี้ก็น่าจะเริ่มยิงเลเซอร์ได้แล้ว

ผู้ช่วยก็ “เจอเอียง dsiojvm ยิง xx วิ” ซึ่งไม่ก็วิ น่าจะ 5–10วิ

ในใจ: มันยังไม่จบเร็วแน่ๆ

ผู้ช่วยพูดต่อ: “dfsdskoolmucgpe เริ่มยิง 57 วิ ใน 3, 2, 1”

ในใจ: อห คนอื่น 10 กว่าวิ แต่ฉันเจอ 50 วิ 5555555555555555

((จริงๆคือรู้เพราะหาข้อมูลมาว่าถ้าสั้นมากๆ ก็จะเพิ่มเวลายิงขึ้นมา ))

และนี่คือแค่ข้างเดียวคือข้างขวานะ step มะกี้ก็คือทำอีกรอบกับข้างซ้าย

หมอบอกให้ลืมตาซ้ายได้จ้า แต่ตอนนั้นคืองง ตาซ้ายฉันอยู่ไหนวะ

หมอ: เปิดตาซ้ายๆ *เอามือแหก*

ฉัน: *ไม่รู้ว่าปิดตาซ้ายอยู่* หมอ หนูลืมไปว่ามีตาซ้ายอยู่

55555555555555555พูดไม่รู้เรื่องแล้วตอนนั้น 😂

แล้วก็ทำทุกอย่าง repeat ที่ข้างซ้ายต่อ อมก แหกตาแบบสัมผัสได้ถึงน้ำตาไหลลงหน้าตั้งแต่ข้างแรก

ข้ามมาโมเม้นนั้นที่ทำทุกอย่างเสร็จแล้ว ถอดเครื่องมือออก เหมือนได้หายใจเต็มๆสักที โล่งอกแบบเหมือนยกภูเขาออก มันโล่งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง เสร็จสักที

เขาก็ให้ชันเข่า แล้วยกตัวเราขี้น พี่ผู้ช่วยก็เดินเข้ามาถาม

“เป็นไง เห็นชัดไหม ดีกว่าใส่แว่นเยอะเลยเนอะ”

อห ตอนนั้นเหมือนจะร้องไห้ 😭😭😭😭😭😭😭😭😭

มันดีมาก แกนึกออกไหม ไม่เคยเห็นหน้าใครชัดด้วยตาเปล่ามาหลายๆปีแล้ว แต่มันยังมัวๆเบลอๆอยู่นิดนึง

“ค่ะ”

“มันจะมัวๆเหมือนมีหมอกนะ”

แล้วเขาก็พาไปให้หมอเช็คตาที่เครื่องอีกรอบ น้ำตาคือไหลพราก แต่จริงๆคือมันปกติแหล่ะ เพิ่งทำตา น้ำตาจะไหลเหมือนร้องไห้เป็นธรรมดา

หมอก็บอกว่า

“ใจสู้มากเลยนะเนี้ย”

จากนั้นพยาบาลใส่ที่ครอบตาแมลงวัน(เราเรียกงั้น) กินยาแก้ปวด ก็เป็นอันจบ เขาบอกว่าระหว่างทางให้หลับตาตลอดเลยนะ 2 ชม. เพราะหนูสั้นเยอะ

พอกลับบ้านมาก็กินยานอนหลับ แล้วนอนเป็นผัก

Key takeaway วันนี้: ห้ามขยี้ตา นอนเยอะๆเพื่อให้แผลสมานเร็วขึ้น

จบวันแรก

---

ตื่นเช้ามา เห็นมือตัวเองชัด

เห็นเตียง เห็นผ้าห่ม เห็นมือถือชัดเจน

😭

ไปหน้ากระจกมองหน้าตัวเอง แล้วก้มจะหยิบแว่น แล้วก็เอ๊ะ ไม่ต้องใส่แล้วนี่หว่า55555555

โดยวันถัดมาก็ไป recheck

โดยผลคือตาข้างซ้ายสามารถอ่านเลขแถว 7 ได้ น้ำตาจะไหล ขนาดเมื่อวานตอนใส่แว่นแล้วก็ยังไม่เห็นเลย แต่นี่ตาเปล่าของชุ้นนนน ฮือ

ในส่วนตาขวายังไม่ชัด เขาบอกว่าเดี๋ยวจะค่อยๆชัดเอง

---

ตัดภาพมา 1 เดือนหลังจากทำเลสิค ตอนนี้ข้างซ้ายชัดแจ๋ว แต่ข้างขวายังคงไม่ชัดเท่า แรกๆปรับตัวไม่ได้ค่อยได้ จะงงๆ โดยรวมแล้วจะเห็นสิ่งของไกลได้มากกว่า ในขณะที่ของใกล้ๆจะคมชัดมากขึ้น ถึงแม้ว่าจะเบลอๆหมอกๆบ้าง

แต่ที่สังเกตได้ชัดคือ จะเห็น Flare จากแหล่งไฟเยอะมาก แม้ในเวลากลางวันก็ตาม
แต่มันแค่ชั่วคราว บางคนจะเป็นสัก 2–3 เดือน แต่หมอบอกว่าเคสเราสั้นเยอะมาก จะหายก็คง 6 เดือน

เขาแนะนำว่าอย่าพยายามขับรถกลางคืน คือทัศนวิสัยจะแย่มากจริงๆ และพยายามใส่แว่นกันแดดบ่อยๆ เพื่อถนอมสายตาจาก UV

และที่สำคัญ พยายามหยอดตาเยอะๆ เพราะจะตาแห้งแน่นอน

---

( edit: เพิ่มเติมเรื่องข้อห้ามให้)

ข้อห้ามที่ต้องเน้นมากๆคือ

• ห้ามขยี้ตา: ต้องใส่ที่ครอบตาแมลงวันนี้ตอนนอน เพราะเขาจะกลัวเราเผลอขยี้
• ห้ามโดนน้ำ 7 วัน: อันนี้ยากมากพูดเลย ยิ่งสำหรับสาวๆ เราแนะนำให้ซื้อ wet tissue มาเช็ดหน้าแทน และรวมถึงการสระผมด้วย แนะนำให้สระผมที่ร้านแทนนะคะ
• ห้ามแต่งหน้า 7 วัน: พอห้ามโดนน้ำ ก็เลี่ยงแต่งหน้าด้วยจะดีมาก
• ห้ามแต่งตา 2 สัปดาห์: เกิน 7 วันโดนน้ำได้ก็จริง แต่งหน้าได้แต่อย่าเน้นตาเลย จริงๆเลี่ยงให้ยาวกว่านั้นก็ดีนะ
• ห้ามว่ายน้ำ 2 สัปดาห์
• ห้ามดำน้ำลึก 3 เดือน

---

อ๋อ แล้วคำถามยอดฮิต ทำเลสิคแล้วเจ็บไหม

ตอบเลยว่าไม่เจ็บเลย เจ็บแบบทนได้ ดังนั้นไม่ต้องกลัวเลย

ถ้าเทียบความเจ็บแลกกับโลกใบเดิมที่สดใส มันก็คุ้มที่จะลองนะ 🙂